نمایندگی محیط کشت (اولیه – انتخابی – انتقال) : یک ترکیب شامل مواد مورد نیاز برای رشد میکروارگانیسم (مانند قارچ، باکتری، جلبک و ..)، سلول و یا بافت (گیاهی یا جانوری).

 محیط کشت میتواند مایع یا جامد یا حتی نیمه جامد باشد.

گاهی یک میکروارگانیسم خود به عنوان محیط کشت برای رشد یک میکروارگانیسم دیگر مورد استفاده قرار میگیرد.

در مورد میکروارگانیسم های انگل درون سلولی یا مثلا ویروس باید از سلول میزبان به عنوان محیط کشت استفاده شود.

انواع محیط کشت:

محیط کشت مرکب: محیط کشتی است که غالبا برای نگه داری باکتری در مدت زمان طولانی از آن استفاده میشود.

این محیط کشت دارای یک منبع کربن مانند گلوکز، آب، انواعی از نمک ها، یک منبع آمینواسید و نیتروژن مانند عصاره مخمر و یا گوشت است.

محیط کشت انتخابی:

 که تنها میکروارگانیسم هدف در آن رشد میکند. به عنوان مثال اگر یک باکتری نسبت به یک آنتی بیوتیک مقاوم باشد.

مثلا نسبت به پنی سیلین، میتوان این آنتی بیوتیک را به محیط کشت افزود تا تنها میکروارگانیسم مقاوم در این محیط رشد کند.

و سایر باکتری ها که نسبت به این آنتی بیوتیک حساس هستند، در این محیط رشد نکنند.

یا محیط کشتی که در آن تنها سلول­های دارنده یک ژن ویژه در آن زنده میمانند. که به این ژن مارکر گفته می شود.

محیط متمایز کننده (محیط شاخص):  محیط کشتی که در آن میتوان در یک فضای یکسان یک میکروارگانیسم را از سایرین تشخیص داد.  

این محیط کشت غالبا برای شناسایی یک ویژگی بیوشمیایی در میکروارگانیسم یا توانایی میکرارگانیسم برای رشد در حضور یک شاخص در مواد شیمیایی استفاده می شود.

به عنوان مثال محیط حاوی X-gal برای شناسایی و تشخیص هش یافته ای اپرون lac استفاده میشود.

محیط کشت اولیه:

محیط کشت اولیه : محتوی حداقل عوامل لازم برای رشد است.

این محیط معمولا فاقد منبع آمینواسید است.

این محیط کشت غالبا برای رشد میکروارگانیسم های طبیعی استفاده میشود و میکروارگانیسم های مهندسی شده و دستکاری شده در این محیط رشد نمی کنند.

محیط کشت حداقل دارای آب و دارای یک منبع کربن مانند گلوکز یا یک منبع کم انرژی تر مانند سوکسینات است.

این محیط دارای انواعی از نمک ها مانند منیزیم، نیتروژن و فسفر است که البته بسته به میکروارگانیسم ترکیب نمکی میتواند متفاوت باشد.

محیط کشت انتقال:

محیط کشتی که برای ذخیره موقت نمونه های آزمایشگاه استفاده میشود.

در این محیط کشت تنها حاوی نمک و بافر است .

که تمام میکروارگانیسم ها در آن زنده میمانند.

بدون اینکه در غلظت آنها تغییری ایجاد شود. این محیط کشت فاقد ترکیبات لازم برای تکثیر است.

ولی به طور کل میتوان انواع مختلفی از محیط کشت را بسته به هدف طراحی کرد.

محیط کشت علاوه بر مواد اولیه ضروری برای رشد میتواند فاکتورهای دیگری نیز باشد.

برخی محیط های کشت دارای ترکیبات پیچیده گرفته شده از بافت گیاهی یا جانوری هستند .

مانند پپتون، عصاره گوشت، عصاره مخمر.

برخی محیط های کشت حاوی مقدار دقیقی از نمک های معدنی یا ترکیبات آلی هستند (محیط کشت های معین).